Η Ελλάδα δεν έχει ακόμη αντιληφθεί το τεράστιο περιβαλλοντικό και οικονομικό κόστος της κλιματικής αλλαγής
Καθοδική πορεία καταγράφει η χώρα μας όσον αφορά τις επιδόσεις της στις πολιτικές προστασίας του κλίματος και της βιώσιμης ανάπτυξης, σύμφωνα με την ανεξάρτητη ανάλυση του Δείκτη Κλιματικών Επιδόσεων (CCPI)1 που εκδίδει κάθε χρόνο η Germanwatch και το δίκτυο οργανώσεων CAN-Europe2.
Η Ελλάδα βρέθηκε στη 48η θέση σε σύνολο 61 χωρών και προτελευταία ανάμεσα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Οι πολιτικές που έχει επιλέξει στα πλαίσιο της δημοσιονομικής προσαρμογής υποτιμώντας το περιβάλλον, όπως η αναδρομική φορολόγηση των ΑΠΕ, η προώθηση των ορυκτών καυσίμων, η συστηματική υποτίμηση των πολιτικών εξοικονόμησης ενέργειας είχαν ως αποτέλεσμα την περαιτέρω υποχώρησή της στην κατάταξη του συγκεκριμένου δείκτη.
«Αν η κυβέρνηση συνεχίζει να σκέφτεται με νοοτροπίες περασμένων δεκαετιών,» σχολιάζει ο Τάκης Γρηγορίου, υπεύθυνος για θέματα ενέργειας και κλιματικών αλλαγών στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace «η σημερινή κρίση θα είναι απλώς μία πρόγευση για αυτό που μας περιμένει στη γωνία. Πλέον, έχουμε μόλις μία χούφτα χρόνια για να σταματήσουμε τις μη-αναστρέψιμες κλιματικές αλλαγές και στην κυβέρνηση ακόμα ευαγγελίζονται νέες επενδύσεις σε ορυκτά καύσιμα».
«Δυστυχώς» προσθέτει ο Μιχάλης Προδρόμου, συνεργάτης του WWF Ελλάς σε θέματα κλιματικής αλλαγής και ενέργειας «η σημερινή πολιτική ηγεσία δεν έχει αντιληφθεί το τεράστιο περιβαλλοντικό και οικονομικό κόστος της κλιματικής αλλαγής, ιδιαίτερα σε μια χώρα εκτεθειμένη στις επιπτώσεις της όπως η Ελλάδα. Την ίδια στιγμή, αδιαφορεί για τις ωφέλειες που θα προκύψουν από τη λήψη μέτρων μείωσης των εκπομπών και προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή, αδιαφορία που επιβεβαιώνεται και από την ουσιαστική απουσία της χώρας από την παγκόσμια διάσκεψη για το κλίμα στην Ντόχα».
Η Greenpeace και το WWF Ελλάς τονίζουν ότι αυτές είναι ακριβώς οι πολιτικές που ρίχνουν την Ελλάδα στο… κόκκινο του πίνακα κατάταξης του CCPI, μαζί με χώρες όπως το Ιράν και η Σαουδική Αραβία. Με χώρες, όπως σημειώνουν, δηλαδή που ιστορικά υπονομεύουν τις διεθνείς διαπραγματεύσεις για μία παγκόσμια συμφωνία για την προστασία από τις κλιματικές αλλαγές και την υιοθέτηση πολιτικών που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην απεξάρτηση της παγκόσμιας οικονομίας από το πετρέλαιο και τα άλλα ορυκτά καύσιμα.
Αξίζει να αναφερθεί ότι στον πίνακα του CCPI οι τρεις πρώτες θέσεις παραμένουν κενές, αφού καμία χώρα δεν έχει αρκετά φιλόδοξες πολιτικές που να στοχεύουν σε συγκράτηση της αύξησης της πλανητικής θερμοκρασίας κάτω από 2°C. Η καλύτερη επίδοση ανήκει στη Δανία (4η θέση), η οποία έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο που ανακοίνωσε ότι μέσα στις επόμενες δεκαετίες θα τροφοδοτεί την οικονομία της με ενέργεια αποκλειστικά παραγόμενη από ανανεώσιμες πηγές, εγκαταλείποντας οριστικά τα ορυκτά καύσιμα.
Η μόνη κατηγορία όπου η Ελλάδα προσπαθεί, ανεπιτυχώς, να σώσει την παρτίδα, είναι ο περιορισμός των εκπομπών από τον οικιακό τομέα. Παρόλα αυτά, η οποιαδήποτε πρόοδος είναι περισσότερο φαινομενική παρά ουσιαστική, καθώς η οικονομική ύφεση και η συνεπαγόμενη μείωση της κατανάλωσης επηρεάζει καταλυτικά τη συγκεκριμένη κατηγορία.
Την ώρα μάλιστα, καταλήγουν Greenpeace και WWF, «που οι υπουργοί περιβάλλοντος όλων των χωρών του ΟΗΕ διαπραγματεύονται στην Ντόχα του Κατάρ για το μέλλον του πλανήτη, η Ελλάδα απουσιάζει πολιτικά αφού είναι η μόνη χώρα που έστειλε την… πρέσβη της (!).»
