Η καταστροφή μιας ιδανικής επένδυσης
Ηταν σαν χθες όταν ανακαλύπταμε μια νέα ευκαιρία που συγκίνησε την ελληνική κοινωνία. Υιοθετήσαμε την αίγλη του επενδυτή που προστατεύει το περιβάλλον. Οι συζητήσεις των ανθρώπων, οι καταχωρίσεις στα ειδικά έντυπα πρόσφεραν σαφείς υποσχέσεις. Μπορείτε εύκολα να αποκτήσετε επιχείρηση που παράγει ρεύμα με φωτοβολταϊκά, αρκεί να τοποθετήσετε το 10% της απαραίτητης επένδυσης, μόνον αυτό. Ούτε καν να έχετε κτήμα, αφού «πλήθος κτημάτων προσφέρεται με ενοίκιο 200 ευρώ το στρέμμα τον χρόνο».
Οι «επενδυτές» δεν αναλάμβαναν κανένα ρίσκο αφού «το σύνολο του παραγόμενου ρεύματος είχε προπωληθεί στη ΔΕΗ για 20 χρόνια». Δεν χρειάζονταν να απασχοληθεί κανείς με τις αναγκαίες γραφειοκρατικές διαδικασίας καθώς τις «αναλάμβαναν οι επαγγελματίες και τις διεκπεραίωναν ταχύτατα με… τη μέθοδο one stop shop»! Οι ίδιοι αναλάμβαναν και τις διαδικασίες αδειοδότησης και επιδότησης με την κρυφή ελπίδα ότι θα μεταπωλήσουν τη σχετική άδεια. Η δουλειά δεν χρειάζονταν ούτε εκπαίδευση ούτε γνώση, αφού όλα τα αναλάμβαναν οι σύμβουλοι και, πάνω απ’ όλα, δεν απαιτούσε ιδιαίτερη απασχόληση. Χρειαζόταν να δουλεύει ο ήλιος, όχι οι… επενδυτές. Γρήγορα δημιουργήθηκε μέσα στην κρίση ένας κλάδος παραγωγής ακριβού ρεύματος που αγόραζε απρόθυμα η ΔΕΗ και άδειες που προσφέρονταν για μεταπώληση και υπεραξίες…
Η ελληνική εκδοχή της πράσινης ανάπτυξης δεν κράτησε πολύ. Αρχικά η ΔΕΗ και οι άλλοι προμηθευτές ενέργειας μείωσαν το τίμημα για το «καθαρό» ρεύμα. Παρ’ όλα αυτά, η ζήτηση νέων αδειών παρέμεινε ισχυρή. Σύμβουλοι αξιοποιούσαν τα κίνητρα, τράπεζες προωθούσαν δάνεια, βιομηχανίες (εγχώριες και ξένες) παρήγαν πάνελ και τον αναγκαίο εξοπλισμό και οι «επενδυτές» αξιοποιούσαν κάποιο κτήμα που δεν απέδιδε, χωρίς να εργάζονται.
Η ιδανική επένδυση; Οχι πια! Το ελληνικό Δημόσιο κατέστρεψε τον κλάδο με την ίδια ταχύτητα που τον δημιούργησε. Η δημοσιονομική κρίση, η ταχύτητα με την οποία αναπτύχθηκαν τα φωτοβολταϊκά, η μεγάλη παραγωγή ρεύματος σε εποχή πτώσης της ζήτησης, αλλά και οι ταμειακές δυσκολίες της ΔΕΗ οδήγησαν σε μεγάλο έλλειμμα τον Λογαριασμό (ΛΑΓΗΕ) που πληρώνει το οικολογικό ρεύμα στους παραγωγούς. Και το Δημόσιο δεν άργησε να βρει τη λύση. Επέβαλε έκτακτη εισφορά έως και 42% στα έσοδα των φωτοβολταϊκών. Οι ιδιώτες παραγωγοί ρεύματος θα αναφέρονται στα εγχειρίδια ως οι επιχειρήσεις που δεν φορολογούνται στα κέρδη αλλά στα έσοδα! Αφού αφαιρεθεί το ποσοστό αυτό, από το υπόλοιπο των εσόδων πρέπει να πληρωθούν οι δόσεις του δανείου στη τράπεζα, καθώς κανείς δεν έκανε την επένδυση με ίδια κεφάλαια. Από ό,τι μένει (αν μένει), πρέπει να καλυφθούν τα έξοδα συντήρησης της εγκατάστασης και το ενοίκιο του χωραφιού. Αν ύστερα από αυτά η επιχείρηση έχει κέρδη, προφανώς θα φορολογηθούν κανονικά με 25% όπως όλες οι επιχειρήσεις!
Ενα όνειρο για κέρδη χωρίς προσπάθεια, επένδυση χωρίς ρίσκο, ευημερία χωρίς προσπάθεια, καταστράφηκε! Οπως χάθηκαν και τα τραπεζικά δάνεια και οι κρατικές επιδοτήσεις. Η οικολογική «φούσκα» έσπασε γρήγορα από το κράτος που τη δημιούργησε. Υπάρχει όμως ελπίδα. Η έκτακτη εισφορά επιβλήθηκε για δύο χρόνια και μετά οι επιχειρήσεις θα έχουν κέρδη. Αν φυσικά δεν μειωθεί αναδρομικά η τιμή του ρεύματος όπως έγινε στην Ισπανία και δεν επιβληθεί νέος φόρος «πρόσβασης στο δίκτυο» όπως έκαναν στη Βουλγαρία και την Τσεχία.
πηγή:kathimerini.gr
