Σύνδεσμος Παραγωγών Ενέργειας με Φωτοβολταϊκά
Ο ΣΠΕΦ την Τετάρτη 10/10/12 απέστειλε επιστολή στην Υπηρεσία ΑΠΕ του ΥΠΕΚΑ και την Διεύθυνση Οικοδομικού και Κτιριοδομικού Κανονισμού με αίτημα την έκδοσης μίας και ενιαίας Έγκρισης Εργασιών Μικρής Κλίμακας, αναφορικά με Φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις που αναπτύσσονται σε περισσότερες της μίας εκτάσεις με συμβολαιογραφικά μακροχρόνια μισθωτήρια.
Ολόκληρη η επιστολή:
«Βάσει της ελληνικής νομοθεσίας, τα έργα ΑΠΕ μπορούν να εγκαθίστανται τόσο σε δημόσιες οσο και ιδιωτικές εκτάσεις. Ορισμένες τεχνολογίες ΑΠΕ είναι γεωγραφικά περιορισμένες λόγω της εντοπιότητας της πρωτογενούς ενέργειας (αιολικά, υδροηλεκτρικά) αλλά οι επενδυθείς ΑΠΕ που αξιοποιούν την ηλιακή ενέργεια μπορούν να εγκαθίστανται σχεδόν παντού.
Πράγματι, η συντριπτική πλειοψηφία των μεγάλων φωτοβολταϊκών που αναπτύσσονται στην Ελλάδα χωροθετείται σε ιδιωτική γη, σε πολύγωνα που απαρτίζονται από διαφορετικές όμορες ιδιοκτησίες, μισθωμένες δυνάμει μακροχρόνιων (άνω της 20ετίας) συμβολαιογραφικών μισθώσεων και όχι εξαγορών, άρα και αδυναμίας συνενώσεων των γηπέδων αυτών σε μία οντότητα. Το μισό εμβαδό ενός τέτοιου πολυγώνου ανέρχεται σε 75 στρέμματα περίπου το οποίο με τη σειρά του σημαίνει, ιδίως σε περιοχές υψηλού κατακερματισμού της έγγειας ιδιοκτησίας, ότι πάντα αποτελείται από δύο η περισσότερα διαφορετικά γήπεδα.
Το άρθρο 2 παρ. 12 και 14 του ν. 1577/85 (περί ΓΟΚ) όπως ισχύει ορίζει ότι «Γήπεδο είναι η συνεχόμενη έκταση γης που αποτελεί αυτοτελές και ενιαίο ακίνητο και ανήκει σε έναν η περισσότερους κυρίους εξ’ αδιαιρέτου, σε περιοχή εκτός εγκεκριμένου σχεδίου» και «Όρια γηπέδου είναι οι γραμμές που το χωρίζουν από τα όμορα οικόπεδα και τούς κοινόχρηστους χώρους». Κατ’ εφαρμογή των ανωτέρω διατάξεων αλλά χωρίς ειδική μέριμνα για την ιδιαιτερότητα μιας επένδυσης Φ/Β, αρκετές πολεοδομικές Υπηρεσίες οδηγούνται τελευταία στο εξής εσφαλμένο αποτέλεσμα: αντί να εκδίδουν Έγκριση Εργασιών Δόμησης Μικρής Κλίμακας ή/και Οικοδομικές Άδειες για το εκάστοτε πολύγωνο του Φωτοβολταϊκού σταθμού ως ενιαίο έργο/έκταση (έτσι αντιμετωπίζεται σε όλες τις άλλες άδειες της ελληνικής πολιτείας), αδειοδοτούν ξεχωριστά κάθε γήπεδο που απαρτίζει το πολύγωνο εγκατάστασης του έργου, ήτοι εφαρμόζουν τους περιορισμούς δόμησης ξεχωριστά σε κάθε γήπεδο, ζητώντας να τηρούνται οι οικοδομικές γραμμές σε κάθε γήπεδο. Το αποτέλεσμα της προσέγγισης αυτής είναι ανεξήγητες λωρίδες γης ανάμεσα στον εξοπλισμό κάθε Φωτοβολταϊκού έργου, οι οποίες δεν εξυπηρετούν ουδαμώς το κοινό συμφέρον αλλά απλά α) αυξάνουν τα λειτουργικά κόστη για την ενοικίαση γης, β) ελαττώνουν την ωφέλιμη έκταση (και άρα εγκαταστάσιμη ισχύ) των Φωτοβολταϊκών έργων, γ) υποβαθμίζουν την τεχνική αρτιότητα της ηλεκτρομηχανολογικής εγκατάστασης του σταθμού, δ) αγνοούν τη συμφωνία μεταξύ κυρίου και μισθωτή που -ενώπιον συμβολαιογράφου- συμφώνησαν στη μακροχρόνια χρήση της έκτασης ως ενιαίο Φωτοβολταϊκό σταθμό και ε) δημιουργούν παγκόσμια πρώτη στην υλοποίηση Φωτοβολταϊκών έργων, με νησίδες panels και κενά που εκτείνονται παράλληλα με τα όρια του κάθε γηπέδου.
Είναι ξεκάθαρο ότι το πνεύμα του νομοθέτη στο Γ.Ο.Κ. του 1985 κατά τον ορισμό του «γηπέδου» αποσκοπούσε στον περιορισμό των παράνομων οικιστικών επεμβάσεων οι οποίες αποτελούν πραγματική μάστιγα για την Ελλάδα και επ’ ουδενί στον περιορισμό ανάπτυξης Φωτοβολταϊκών σταθμών η σε τιμωρία των (ήδη δοκιμαζόμενων) επενδυτών. Ιδίως, δε, λαμβάνοντας υπόψη ότι τα περισσότερα Φωτοβολταϊκά έργα αδειοδοτούνται από το 2008 και δεν έχουν σχεδιαστεί με το στρεβλό αυτό μοντέλο, οπότε τυχόν επανασχεδιασμός θέτει σε κίνδυνο το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης τους και, άρα, το όλο εγχείρημα.
Για όλους τους ανωτέρω λόγους θεωρούμε σκόπιμη την επικαιροποίηση της πολεοδομικής νομοθεσίας ώστε να αντιμετωπίζει ως ενιαίο το πολύγωνο εγκατάστασης ενός Φωτοβολταϊκού σταθμού και σας παρακαλούμε να λάβετε κάθε σχετική πρωτοβουλία, νομοθετική ή ερμηνευτική, προς την κατεύθυνση αυτή.»
