Σε συνέχεια της από 25-11-2013 ανακοίνωσης της ΔΕΗ[1] με την οποία αποδεικνύεται ότι η απόφαση της πλειοψηφίας του Διαιτητικού Δικαστηρίου επιδίκασε τιμή πώλησης της ηλεκτρικής ενέργειας προς την ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ Α.Ε. καταφανώς κάτω του κόστους παραγωγής της ΔΕΗ όπως αυτό επαληθεύτηκε από την εταιρεία ERNST YOUNG Ορκωτοί Ελεγκτές Λογιστές Α.Ε., δίνεται στη δημοσιότητα κείμενο ανάλυσης (σε Παράρτημα) όπου εκτίθενται 16 βασικά λάθη και παραλείψεις στους υπολογισμούς για το κόστος λιγνιτικής παραγωγής της ΔΕΗ που κατέθεσε ενόρκως στο Διαιτητικό Δικαστήριο εν ενεργεία στέλεχος της ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ Α.Ε. και που η πλειοψηφία του Διαιτητικού Δικαστηρίου υιοθέτησε άκριτα θεωρώντας πως «συνιστούν τα μόνα αξιόπιστα στοιχεία κόστους», αγνοώντας ταυτόχρονα τα στοιχεία που εγγράφως κατέθεσε ο Συμβουλευτικός Οίκος PwC Λονδίνου για το κόστος παραγωγής της ΔΕΗ Α.Ε.
ΣΥΝΟΨΗ: Πως τα 56,7 €/MWh έγιναν 36,7 €/MWh
Ο συντάκτης των υπολογισμών που έλαβε υπόψη της η πλειοψηφία του Διαιτητικού Δικαστηρίου προβαίνει σε σωρεία αδικαιολόγητων λαθών, παραλείψεων και αυθαίρετων υποθέσεων για τον υπολογισμό του κόστους λιγνιτικής παραγωγής της ΔΕΗ, με αποτέλεσμα το πραγματικό κόστος των 56,7 €/MWh να γίνεται 36,7 €/MWh.
Ενδεικτικά (ανάλυση στο Παράρτημα) τα λάθη αφορούν σε εσφαλμένη περίοδο αναφοράς (2009 αντί 2010-2013), χρήση εσφαλμένων στοιχείων για βασικά μεγέθη όπως ποσότητες και κόστος λιγνίτη, αγνόηση δημοσιευμένων στοιχείων, χρήση ελλιπών στοιχείων, αυθαίρετες αναγωγές, λάθη σε πράξεις, χρήση εσφαλμένων τύπων, υποτιμημένη απόδοση κεφαλαίων για τα ορυχεία, μηδενική απόδοση κεφαλαίων για την παραγωγή, αγνόηση σημαντικών στοιχείων κόστους όπως το κόστος CO2.
Με τη σωρευτική επίδραση όλων των εν λόγων λαθών, «καταφέρνει» να «υπολογίσει» για το 2009 κόστος λιγνιτικής παραγωγής της ΔΕΗ 36,7 €/MWh, τιμή που ταυτίζεται σχεδόν με αυτήν που επιδίκασε η πλειοψηφία του Διαιτητικού Δικαστηρίου.
Χρησιμοποιώντας την ίδια μεθοδολογική προσέγγιση του στελέχους της ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ αλλά με τα πραγματικά στοιχεία και χωρίς εσφαλμένες πράξεις και τύπους, καταλήγει κανείς στα πραγματικά στοιχεία κόστους λιγνιτικής παραγωγής που η ΔΕΗ έχει ήδη ανακοινώσει, ήτοι 56,7 €/MWh για το 2009.
Οι αποκλίσεις από το πραγματικό κόστος (επαληθευμένο από την ERNST & YOUNG) συνοψίζονται συγκεντρωτικά στον ακόλουθο πίνακα που δείχνει πως το πραγματικό κόστος των 56,7 €/MWh έγινε 36,7 €/MWh:
Κόστος λιγνιτικής παραγωγής ανά MWh το 2009
(€/MWh)
Υπολογισμός ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ
Πραγματικά στοιχεία
Κόστος καυσίμου (λιγνίτης)
A
24,26
28,5
Λοιπό κόστος λιγνιτικών μονάδων πλην κόστους καυσίμου
B
12,2
20,5
Πλήρες κόστος λιγνιτικής παραγωγής χωρίς απόδοση Γ=Α+Β
Γ
36,46
49
Εύλογη απόδοση παραγωγής και ορυχείων
Δ
0,24
7,7
ΠΛΗΡΕΣ ΚΟΣΤΟΣ ΛΙΓΝΙΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΜΕ ΕΥΛΟΓΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Ε=Γ+Δ
Ε
36,7
56,7
ΣΧΟΛΙΟ
Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά η τεράστια απόσταση ανάμεσα στα πραγματικά στοιχεία και το κόστος που επιδίκασε η πλειοψηφία του Διαιτητικού Δικαστηρίου.
Το γεγονός και μόνο ότι τα δύο μέλη της πλειοψηφίας του Διαιτητικού Δικαστηρίου:
· προτίμησαν να υιοθετήσουν τα στοιχεία του ενός εκ των δύο αντιδίκων για το εσωτερικό κόστος του άλλου αντί των επίσημων στοιχείων,
· προτίμησαν να αγνοήσουν τις εκθέσεις ενός Οίκου με διεθνές κύρος όπως η PwC και να στηριχθούν στα στοιχεία ενός φυσικού προσώπου (και μάλιστα στελέχους του αντιδίκου),
· επιδίκασαν τιμή για το διάστημα 2010-2013 επί στοιχείων του 2009, αγνοώντας τα ενδιάμεσα δημοσιευμένα στοιχεία, οφείλει να προβληματίσει κάθε καλόπιστο.
Σε κάθε περίπτωση, ενόψει τόσο σημαντικών αποκλίσεων μεταξύ των στοιχείων κόστους της ΔΕΗ που κατέθεσαν η PwC και το στέλεχος της ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ, το ελάχιστο που θα όφειλε να κάνει ένα Διαιτητικό Δικαστήριο θα ήταν να διατάξει τη διενέργεια ανεξάρτητης πραγματογνωμοσύνης, όπως επιτρέπει εξάλλου και ο Κανονισμός Διαιτησίας της ΡΑΕ. Όμως η πλειοψηφία του Διαιτητικού Δικαστηρίου επέλεξε να μην κάνει ούτε αυτό.
Η ΔΕΗ έχει ήδη δημοσιοποιήσει τα επαληθευμένα κόστη παραγωγής της που σε όποια εκδοχή και αν εξεταστούν, απέχουν κατ’ ελάχιστον 20 Ευρώ/MWh από την τιμή των 36,6 Ευρώ/MWh που επιδίκασε η πλειοψηφία του Διαιτητικού Δικαστηρίου.
Εκφράζουμε την εμπιστοσύνη μας ότι τα Εθνικά και Κοινοτικά όργανα στα οποία θα προσφύγουμε θα διορθώσουν μια τόσο κατάφωρα εσφαλμένη απόφαση που, εκτός από κανόνες απλής αριθμητικής, παραβιάζει και ουσιώδεις διατάξεις της Εθνικής και Κοινοτικής έννομης τάξης.