Οι περιβαλλοντικές απειλές συνιστούν ένα από τα σοβαρότερα εμπόδια στην ανύψωση της ανθρώπινης ανάπτυξης
Η ανάπτυξη αναδυόμενων οικονομιών, όπως η Κίνα και η Ινδία, έχει περιορίσει τη φτώχεια, όμως εάν η διεθνής κοινότητα δεν προχωρήσει στη συντονισμένη ανάληψη δράσης για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, η πρόοδος κινδυνεύει να αναστραφεί ωθώντας δισεκατομμύρια ανθρώπους στην ακραία φτώχεια έως τα μέσα του αιώνα, προειδοποιεί σε έκθεσή του ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών.
«Οι περιβαλλοντικές απειλές συνιστούν ένα από τα σοβαρότερα εμπόδια στην ανύψωση της ανθρώπινης ανάπτυξης. Όσο περισσότερο καθυστερεί η ανάληψη δράσης, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το κόστος», σημειώνεται μεταξύ άλλων.
Οι συντάκτες της νέας Έκθεσης για την Ανθρώπινη Ανάπτυξη του Αναπτυξιακού Προγράμματος του ΟΗΕ (UNDP) για το 2013 επισημαίνουν ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες κρατούν σήμερα τα ηνία της οικονομικής ανάπτυξης, συμβάλλοντας στην έξοδο εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων από τη σφαίρα της φτώχειας και δημιουργώντας μια νέα μεσαία τάξη.
«Η παγκόσμια οικονομική ισχύς επαναπροσδιορίζεται με δραματικό τρόπο» και έως το τέλος της δεκαετίας που διανύουμε η συνολική παραγωγή της Βραζιλίας, της Ινδίας και της Κίνας θα ξεπερνά αυτήν των ΗΠΑ, του Καναδά, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Βρετανίας και της Ιταλίας μαζί, προβλέπει το UNDP. «Ποτέ άλλοτε στην ιστορία οι συνθήκες ζωής και οι προοπτικές τόσων πολλών ανθρώπων δεν είχαν αλλάξει τόσο δραματικά και τόσο γρήγορα», υπογραμμίζει η έκθεση.
Το ποσοστό των ανθρώπων που ζούσαν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας παγκοσμίως έπεσε από 43%, το 1990, σε 22%, το 2008. Μόνο στην Κίνα, περισσότεροι από μισό εκατομμύριο άνθρωποι ξέφυγαν από το όριο της φτώχειας την περίοδο αυτή. Το ποσοστό των ανθρώπων που ζουν με κάτω από 1 ευρώ τη μέρα μειώθηκε κατά το ήμισυ, επιτυγχάνοντας έναν από τους βασικούς Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας.
Οι κατακτήσεις αυτές, όμως, είναι ιδιαίτερα εύθραυστες εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής και των απειλών για το περιβάλλον. Η έκθεση προειδοποιεί ότι ο αριθμός των ατόμων που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας θα μπορούσε να αυξηθεί ακόμη και κατά 3 δισεκατομμύρια έως το 2050, εάν οι προκλήσεις αυτές δεν αντιμετωπιστούν.
«Η περιβαλλοντική αδράνεια, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την κλιματική αλλαγή, θα μπορούσε να σταματήσει ή ακόμη και να αναστρέψει την πρόοδο που έχει γίνει στην ανθρώπινη ανάπτυξη», προειδοποιούν οι συντάκτες. «Θα πρέπει να δοθεί πολύ περισσότερη προσοχή στην επίπτωση των ανθρώπων στο περιβάλλον. Η κλιματική αλλαγή ήδη επιτείνει χρόνιες απειλές για το περιβάλλον και η απώλεια οικοσυστημάτων περιορίζει τις ευκαιρίες βιοπορισμού, ιδιαίτερα για τους φτωχούς. Ένα καθαρό και ασφαλές περιβάλλον θα έπρεπε να θεωρείται δικαίωμα, όχι προνόμιο».
